Sprzedającym okazał się łysy człowiek o szarych, długich włosach i łysinie na czubku głowy. Wyglądał na zwykłego, niebogatego kupca mającego około czterdziestu pięciu lat.
-Jeden bukłak wody kosztuje 3 złote monety, bułka stworzona z dość dobrego pieczywa to jedna złota moneta, a średni kawał kiełbasy to pięć złociszy. Pragniesz coś jeszcze czy tylko oto. U mnie w sklepie jest dość tanio, na innych rynkach jest co najmniej dwa razy drożej!
Rzekł kupiec, po czym dodał;
-A może jakieś informacje?
Było to wypowiedziane szeptem, by nikt nie usłyszał chociaż w pomieszczeniu i tak nikogo nie było.

-Taak, jest jeden kupiec, u którego można kupić różne bzdety typu biżuterie, jakieś magiczne kamienie czy mapy.  Zwie się Ar, ma stoisko przy placu centralnym, jest koło miejscowej karczmy. Ale...Nie wyglądasz mi na takiego coby go było stać na takie rzeczy. Zresztą to nie moja sprawa.
Mruknął  i zagarnął należność do kufra, który przed tym działaniem otworzył.

Gdy wszedłeś do pomieszczenia poczułeś dziwne, słodkie zapachy, a przywitał Cię delikatny głos.
-Witaj chłopcze, tak sprzedaję artefakty i zwą mnie Ar. Mam wiele ciekawych map, bo na biżuterię i artefakty Cię raczej nie stać. Mapy zaś są od 20 sztuk złota. Jakie potrzebujesz?
Zapytał kupiec.  Było tutaj mnóstwo ciekawych rzeczy, lecz te wartościowe za szkłem, które zapewne posiadało pewne właściwości magiczne, by móc chronić dobytek Ara.
-Może chcesz mapę skarbów leżących na pobliskiej pustyni? Chciał ją pewien najemnik, ale nie zamierzał za nią zapłacić, możemy się nawet potargować. Cena wynosi 150 sztuk złota.

-A szkoda, ta mapa E...E...Erakosta na pewno była...jest...bardzo przydatna.
Arro spojrzał na mężczyznę, oblał go pot, zauważyłeś to, gdy ten szedł po mapy. Nerwowo ruszał palcami. Arro wkrótce rzucił na stół kilka map.
-Te zostały mi sprzedane za małą sumkę toteż nie wiem czy naprawdę są tam skarby. Większość z nich dotyczy Mafumii, ale są też mapy ze wschodu.
Rzekł Ar i odszedł na chwilę po kolejne mapy.
-O! Te mogą być prawdziwe, kosztują ponad 50 sztuk złota, niestety one dotyczą wyłącznie pustyni, a tam ostatnio jest niebezpiecznie. Proszę przeglądnij, tylko jak coś zniszczysz zawołam straż!

-Nie...nie...TAK!
Mruczał pod nosem sklepikarz. Arro spojrzał na mężczyznę i szybko chwycił wszystkie mapy.
-Dam Tobie tamtą mapę nie za 150, a za 125 sztuk złota! Co ty na to, E...Erakost był asasynem, tak-i to nie byle jakim!
Krzyknął z dumą Arro, udając i to dobrze, że mówi prawdę.
-Więc bierzesz?

-Dobra, pewna kobieta zwąca się Sara, uciekła do najemnika, który chce tą mapę. Złap ją i ogłusz, a później ją przynieś, może być martwa. Mam po prostu wiedzieć, że nie żyje. Albo przynieś mi jej Amulet Życia, który nie jest magiczny, ale dla niej warty ponad wszystko.
Rzekł kupiec.

Kobieta była w drewnianej, zwyczajnej gospodzie nazywanej "Pod Pełnym Kuflem". Sara siedziała i piła samotnie wino przy szynkwasie. Wyglądała tak jak przy wyprawie. Gdy Cię ujrzała popatrzyła na Ciebie krzywo i rzekła;
-Witaj obszarpańcze.
Mruknęła kobieta. Zauważyłeś, że karczmarz popatrzył się na Ciebie dosyć dziwnie jakby wiedział coś czego inni nie wiedzą...o tobie. Poza właścicielem lokalu, Sarą, Barnabą i pięcioma innymi ludźmi(dwóch z nich było tak pijanych, że straciło przytomność) było pusto, a warto wiedzieć, że karczma ta była dość duża i lubiana w okolicy. Było tutaj pusto przez to, że słońce dopiero weszło na sam szczyt niebieskiego firmamentu.